Hi Dirk en Jessica, ik heb je bericht gedeeld via Facebook, hoop dat dat oké is. Ik was al geregistreerd donor maar vond na de geboorte van mijn jongens (een van 5 met wat donkerder stijl haar, die eerst de kat uit de boom kijkt, en een van 3,5 met lichtblond halflang haar wiens tweede naam draak zou kunnen zijn, what are the odds) dat ik niet de juiste keuze had gemaakt. Het aanpassen hiervan schoof ik steeds voor me uit, tot gisteren dus. Ik hoorde van jullie Remy via gezamenlijk vrienden. Ik heb de teksten van de uitvaart met tranen in mijn ogen gelezen maar kreeg daarna een big smile van het geweldige filmpje van Remy met de gopro! Ik hoop dat voor jullie de dagen een beetje door te komen zijn en dat ooit de zon weer gaat schijnen. Lieve groet, Marjolein Cornet
Verslagen lees ik jullie bericht op facebook, voel met jullie mee, voel jullie pijn. Hoe oneerlijk kan het leven zijn en opeens verandert alles, dan wordt licht donker en is niets meer zoals het ooit was.
Wij hebben gestaan aan de andere kant, hebben moeten wachten op een nieuw hart. De dag waarop wij hoorden dat er een hart was zullen we nooit meer vergeten. Het verdriet wat er is omdat je weet dat dierbaren om iemand rouwen…. maar ook dankbaarheid dat iemand bereid was om zijn organen af te staan. Dat is onbeschrijflijk mooi en dat koester ik iedere dag!
Ik hoop dat heel veel mensen besluiten donor te worden door het lezen van jullie verhaal! Ik blijf erbij….donor zijn is echt het meest onbaatzuchtige wat je in je leven kunt doen.
Ik heb jullie heftige, mooi/goed verwoord verhaal gelezen op Facebook. Het moet niet te bevatten zijn hoe jullie leven er nu uitziet en wat een enorm gemis jullie voelen. Als moeder zijnde van een vier maanden oude dochter heeft het me aangegrepen.
Ik ben altijd een voorstander geweest van donor zijn en dit ook geregistreerd, dacht ik……. Door jou verhaal heb ik ingelogd en ……… Ben ik nu officieel donor…… Dank je wel voor het attent maken hierop, helaas was het nodig.
Ik wens jullie heel veel sterkte, helaas kan ik niks anders voor jullie doen dan het typen van een paar (zeer gemeende) woorden..
Een hele dankbare moeder
op 26 januari 2016 om 20:13
Ongelofelijk wat een pijn en wat een gemis en zo ontzettend mooi dat jullie je verhaal delen. Het raakt me, niet alleen omdat ik moeder ben van drie kinderen, maar ook omdat een van mijn kinderen (2 jaar) vorig jaar een levertransplantatie heeft ondergaan.
Een wereld die heel ver van ons afstond. Zelf twijfelde ik altijd of ik wel donor wilde zijn, ik had ook geen keuze vastgelegd, zoals zo velen. Onze zoon is geboren met een leveraandoening en we wisten dat een transplantatie in de toekomst onvermijdelijk was. Iets wat zover van ons afstond, kwam ineens ongelofelijk dichtbij. Zo’n bijzondere wereld waar je dan instapt. Een wereld die bestaat uit angsten en zorgen. Komt er op tijd een donor? Als zijn toestand maar niet verslechterd tijdens de wachttijd. En hoe zal het gaan na transplantatie. Na maanden wachten kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje! ER IS EEN LEVER!
Het is zo ongelofelijk mooi en bijzonder dat dit allemaal kan en dat iemand de keuze heeft gemaakt om zijn organen af te staan. Het gaat heel erg goed met ons zoontje. We zijn zijn donor ongelofelijk dankbaar, hij kan weer groeien en opgroeien zoals ieder ander kind! Het is zo belangrijk om je te registreren! En ongelofelijk dapper dat jullie als ouders deze beslissing hebben gemaakt. Het feit dat een stukje van jullie kanjer voortleeft in iemand anders is hopelijk een kleine troost.
Hi Dirk en Jessica, ik heb je bericht gedeeld via Facebook, hoop dat dat oké is. Ik was al geregistreerd donor maar vond na de geboorte van mijn jongens (een van 5 met wat donkerder stijl haar, die eerst de kat uit de boom kijkt, en een van 3,5 met lichtblond halflang haar wiens tweede naam draak zou kunnen zijn, what are the odds) dat ik niet de juiste keuze had gemaakt. Het aanpassen hiervan schoof ik steeds voor me uit, tot gisteren dus. Ik hoorde van jullie Remy via gezamenlijk vrienden. Ik heb de teksten van de uitvaart met tranen in mijn ogen gelezen maar kreeg daarna een big smile van het geweldige filmpje van Remy met de gopro! Ik hoop dat voor jullie de dagen een beetje door te komen zijn en dat ooit de zon weer gaat schijnen. Lieve groet, Marjolein Cornet
Hoi Dirk en Jessica,
Verslagen lees ik jullie bericht op facebook, voel met jullie mee, voel jullie pijn. Hoe oneerlijk kan het leven zijn en opeens verandert alles, dan wordt licht donker en is niets meer zoals het ooit was.
Wij hebben gestaan aan de andere kant, hebben moeten wachten op een nieuw hart. De dag waarop wij hoorden dat er een hart was zullen we nooit meer vergeten. Het verdriet wat er is omdat je weet dat dierbaren om iemand rouwen…. maar ook dankbaarheid dat iemand bereid was om zijn organen af te staan. Dat is onbeschrijflijk mooi en dat koester ik iedere dag!
Ik hoop dat heel veel mensen besluiten donor te worden door het lezen van jullie verhaal! Ik blijf erbij….donor zijn is echt het meest onbaatzuchtige wat je in je leven kunt doen.
Heel veel sterkte voor jullie!
Lieve groet,
Yvette
Beste Dirk,
Ik heb jullie heftige, mooi/goed verwoord verhaal gelezen op Facebook. Het moet niet te bevatten zijn hoe jullie leven er nu uitziet en wat een enorm gemis jullie voelen. Als moeder zijnde van een vier maanden oude dochter heeft het me aangegrepen.
Ik ben altijd een voorstander geweest van donor zijn en dit ook geregistreerd, dacht ik……. Door jou verhaal heb ik ingelogd en ……… Ben ik nu officieel donor…… Dank je wel voor het attent maken hierop, helaas was het nodig.
Ik wens jullie heel veel sterkte, helaas kan ik niks anders voor jullie doen dan het typen van een paar (zeer gemeende) woorden..
Mieke
Ongelofelijk wat een pijn en wat een gemis en zo ontzettend mooi dat jullie je verhaal delen. Het raakt me, niet alleen omdat ik moeder ben van drie kinderen, maar ook omdat een van mijn kinderen (2 jaar) vorig jaar een levertransplantatie heeft ondergaan.
Een wereld die heel ver van ons afstond. Zelf twijfelde ik altijd of ik wel donor wilde zijn, ik had ook geen keuze vastgelegd, zoals zo velen. Onze zoon is geboren met een leveraandoening en we wisten dat een transplantatie in de toekomst onvermijdelijk was. Iets wat zover van ons afstond, kwam ineens ongelofelijk dichtbij. Zo’n bijzondere wereld waar je dan instapt. Een wereld die bestaat uit angsten en zorgen. Komt er op tijd een donor? Als zijn toestand maar niet verslechterd tijdens de wachttijd. En hoe zal het gaan na transplantatie. Na maanden wachten kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje! ER IS EEN LEVER!
Het is zo ongelofelijk mooi en bijzonder dat dit allemaal kan en dat iemand de keuze heeft gemaakt om zijn organen af te staan. Het gaat heel erg goed met ons zoontje. We zijn zijn donor ongelofelijk dankbaar, hij kan weer groeien en opgroeien zoals ieder ander kind! Het is zo belangrijk om je te registreren! En ongelofelijk dapper dat jullie als ouders deze beslissing hebben gemaakt. Het feit dat een stukje van jullie kanjer voortleeft in iemand anders is hopelijk een kleine troost.