Net zo lang weg als bij ons geweest

door 3 jul 2019blog5 reacties

“Hey Dex, het is 3 juli, weet je hou oud Remy zou zijn geworden?”

“Ja, 7 jaar.”

Het gaat sneller dan je denkt, ook al voelt het nog als de dag van gisteren.
Maar wat doen we er mee, met Remy’s jaardag? Nu hij nooit meer verjaart?

We willen het niet voorbij laten gaan, maar er ook niet de hele dag alleen daar mee bezig zijn…
Zo gaat het sowieso met ons: Ook al zijn we wel weer aardig de oude, we denken elke dag aan Remy, maar niet meer de hele dag door.
We bedenken hem er bij, als het ware.

We kunnen ook goed over onze Remy praten, zonder gelijk te huilen, en zonder alleen de ellende te benoemen.
De mooie herinneringen van ons draakje, vertellen we met een lach.

Ja, het verdriet blijft, de pijn blijft, het gemis is ongekend.
Remy werd 3,5 jaar, en hij is nu net zo lang bij ons weg, als hij bij ons geweest is.

Dat is niet te geloven.

“Dit is het eerste jaar waarin ik me weer goed kan voelen, blij, en ontspannen” waren Jessica’s woorden pas.

Het word steeds draaglijker, en we kunnen weer genieten van dingen, van het leven.
Dat verdienen wij, maar Dex ook vooral. Hij doet het zo goed!

Wel was het weer even een zoektocht samen, vooral als we het weer even samen tegelijk deden.
Elkaar begrijpen is niet altijd even makkelijk, gelukkig praten we veel 🙂

Mensen benaderen ons ook weer als de oude Dirk en Jessica; dat voelt goed!
De oude, met een litteken.

Lieve Remy, we vergeten je nooit. We missen je altijd.

Liefs,

Dirk, Jessica en Dex