100 dagen
Jij bent weg, al 100 dagen
En ik ben je weer een gedicht aan het voordragen
Want ik kan alleen nog met woorden beklagen
Hoe jouw gemis me heeft verslagen
Jij bent weg, al 100 dagen
Kon je Dexie nog maar plagen
Kon je nog maar een snoepie vragen
Kon ik je nog maar op mijn schouders dragen
Ik mis jou, al 100 dagen
Dit gemis is niet te verdragen
Was dit maar een verhaal of sage
Was er maar een makkelijke weg om naar te vragen
Jij bent weg, pas 100 dagen
’t Is kort nog dat we je om ons heen zagen
Maar ik heb je in mijn hart opgeslagen
En daar zal jij nooit meer vervagen
Terwijl anderen over het weer klagen
Ben jij weg, al 100 dagen
Hoor ik je stem door mijn hoofd heen jagen
En blijft de onmacht aan me knagen
Jij bent weg, al 100 dagen
Nu moet ik me aan een leven zonder jou wagen?
Ook al worden we door liefde van and’ren gedragen
Heeft dat leven nog kans van slagen?
Ik wil niet alleen maar klagen
Maar jij bent weg, al 100 dagen
En alles om me heen lijkt te vertragen
En niets is meer als wij ooit voorzagen
Straks ben je weg, al 1000 dagen
En hebben de golven ons meegedragen
Naar, wie weet waar we verdagen
Ik durf naar de toekomst niet te vragen
Jij bent weg, al 100 dagen
Ik hoef jouw monsters niet meer te verjagen
Ik beloof je dat ik mama en Dex zal dragen
En dat ik van je blijf houden, tot 100.000 dagen
Ik mis je, alle dagen
papa Dirk
Heftigg weer, wat een prachtig gedicht. Sterkte op deze 100 dagen.
Tranen in mijn ogen weer van het lezen van de blog. Voelbaar hoeveel verdriet en gemis jullie hebben. Onvoorstelbaar veel heimwee en pijn. Niemand die dat kan verzachten voor jullie, al zouden heel veel lieve mensen om jullie heen dat willen. Al 100 dagen, nog maar 100 dagen. Ik wens jullie heel veel sterkte!!
Jullie zoon leeft voort in ons collectieve geheugen, mijn dagelijkse beslommeringen lijken inderdaad nietig vergeleken met zo’n verlies. Heel veel sterkte en liefde gewenst.
Een traan een brok in me keel…Via.via via op jullie pagina terecht.
Woorden schieten tekort.
In me gedachten leef ik mee, ook al ken ik jullie niet.
Wat moet dit een zwaar groot intens verdriet zijn, zo jong, zo knap, zo n mooi kereltje, in de bloei van zn leventje, ineens weggerukt en jullie achtergebleven met heel veel waaroms en vragen en heel veel verdriet.
Ik denk aan jullie!
Gr Els
Wat mooi geschreven maar het gemis blijft., wens jullie heel veel sterkte met dit grote verdriet en gemis.
Ongelofelijk jullie kleine kanjertje..
Kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen. Hoop dat jullie samen steeds maar weer de power krijgen om door de dagen heen te komen❤️
Steeds weer ben ik diep geraakt door jullie woorden over jullie prachtige mannetje. De heimwee en het intense verdriet zijn zo voelbaar. Geen woorden verzachten jullie pijn en verdriet. Ze steunen jullie enkel in het dragen van dit onmenselijke verdriet. Want weggaan doet het nooit meer. Ik wens jullie alle sterkte en kracht van de wereld toe om dit met z’n drieën te dragen. Voor nu, voor altijd.
geen woorden voor maar vindt de kracht om door te gaan veel sterkte in de toekomst.