jij bent weg, al 500 dagen
de tijd vliegt, en toch staat het nog stil
ik weet niet wat ik over je moet schrijven
maar weet wel dat ik schrijven wil

het is zo anders, de wereld, het leven,
veranderd nu je niet bij ons bent
als een hel voelt het nog steeds hier
maar zelfs de hel went

doorgaan, da’s het motto ergens
houd je recht, hoofd omhoog
zet’m op, laat je niet kisten
glimlach bij elke regenboog

maar de pijn zit in het gemis
hoe mooi ook elke herinnering
elke gedachte aan jou nog moeilijk
want er zit altijd een kern van verdriet in

toch zijn het de herinneringen die ik koester
van je altijd sprankelende aanwezigheid
angstvallig houd ik die vast want
mijn herinneringen raak ik nooit meer kwijt

500 dagen, voelt als jaren
het voelt ook als een halve eeuw
maar tot in de eeuwigheid zal ik je missen
en dan klinkt 500 dagen als niet zo veel

ik ga verder, maar ga nooit verder
en dat is goed zo, anders wil ik niet
ik blijf altijd bij je stilstaan
wat er ook ligt in het verschiet

Ik mis je, alle dagen
papa Dirk