Net zo lang weg als bij ons geweest
“Hey Dex, het is 3 juli, weet je hou oud Remy zou zijn geworden?”
“Ja, 7 jaar.”
Het gaat sneller dan je denkt, ook al voelt het nog als de dag van gisteren.
Maar wat doen we er mee, met Remy’s jaardag? Nu hij nooit meer verjaart?
We willen het niet voorbij laten gaan, maar er ook niet de hele dag alleen daar mee bezig zijn…
Zo gaat het sowieso met ons: Ook al zijn we wel weer aardig de oude, we denken elke dag aan Remy, maar niet meer de hele dag door.
We bedenken hem er bij, als het ware.
We kunnen ook goed over onze Remy praten, zonder gelijk te huilen, en zonder alleen de ellende te benoemen.
De mooie herinneringen van ons draakje, vertellen we met een lach.
Ja, het verdriet blijft, de pijn blijft, het gemis is ongekend.
Remy werd 3,5 jaar, en hij is nu net zo lang bij ons weg, als hij bij ons geweest is.
Dat is niet te geloven.
“Dit is het eerste jaar waarin ik me weer goed kan voelen, blij, en ontspannen” waren Jessica’s woorden pas.
Het word steeds draaglijker, en we kunnen weer genieten van dingen, van het leven.
Dat verdienen wij, maar Dex ook vooral. Hij doet het zo goed!
Wel was het weer even een zoektocht samen, vooral als we het weer even samen tegelijk deden.
Elkaar begrijpen is niet altijd even makkelijk, gelukkig praten we veel 🙂
Mensen benaderen ons ook weer als de oude Dirk en Jessica; dat voelt goed!
De oude, met een litteken.
Lieve Remy, we vergeten je nooit. We missen je altijd.
Liefs,
Dirk, Jessica en Dex
Hij en jullie zijn altijd in gedachten bij ons. Ondanks dat het soms heel veel pijn doet, is het goed om mee te maken dat jullie je leven weer hebben opgepakt.
Hallo, Dirk en Jessica.
Ik ken jullie niet persoonlijk, maar ik las jullie verhaal een aantal jaren geleden op Facebook, en het greep me ontzettend aan. Ik ben zelf ook moeder van 4 kinderen, en het is gewoon niet te bevatten hoe vreselijk het moet zijn, om afscheid te moeten nemen van z.o een prachtig, en lief mannetje. Ik. Wilde even zeggen, dat ik heel veel respect voor jullie heb, ook dat jullie Remy zijn organen hebben gedoneerd.
Ook vind ik de gedichten die jullie schrijven, prachtig!
Ik wens jullie nog steeds veel sterkte, en weet zeker dat jullie Remy weer zullen ontmoeten, als de tijd daar is.
Liefs, Laura.
Ik ken jullie niet persoonlijk, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan jullie denk. Vooral deze maand waarin 2 data jullie leven als gezin voorgoed hebben veranderd. Weet dat voor zelfs onbekenden Remy wordt genoemd en dat hij bestaat en nooit zal worden vergeten. Lieve Dirk, Jessica en Dex, Ik wens jullie heel veel sterkte en het doet goed om te zien dat het ‘beter’ met jullie gaat. Jullie zijn fantastische mensen! En vooral super ouders! Ik blijf in gedachten lieve groetjes aan jullie sturen Liefs Sanne
Voor altijd in ons hart onze lieve Remy we kennen jou van strand waar ik spontaan een omarming van je kreeg, ik vond je een allerschattigst mannetje met prachtige oogjes waar je alleen al verliefd op kon worden .En je lekker met onze kleinkids kon spelen . Wij zullen jou nooit vergeten, voor altijd in ons hart.
Wat een lief berichtje van jullie, en zo was Remy preciés!