Omdat niets zo aanwezig is als een kind dat niet aanwezig is

Soms stuit je op social media op van die posts waar je intens, tot in het diepst van je wezen, stil van wordt. Dit Facebook bericht van Dirk Kuijt, fotograaf en vader van de inmiddels overleden Remy (3), gaat door merg en been. En de boodschap? Die is duidelijk: Remy redde met zijn leventje talloze andere levens. En als hij donor kan worden, dan kunnen wij dat toch zeker ook..?

HET AFSCHEID VAN REMY

De familie Kuijt raakte enkele maanden geleden betrokken bij een zeer ernstig auto-ongeluk. Vader Dirk, moeder Jessica en zoontje Dex overleven het ongeval, maar de jongste van het gezin overlijdt een aantal dagen later in het ziekenhuis.
“Doktoren hebben zich dagenlang bekommerd om onze 3-jarige zoon, maar het mocht niet baten. Na een aantal dagen moesten wij, tot ons grote verdriet, toch afscheid nemen van onze kleine Remy”, vertelt vader Dirk Kuijt aan VROUW.

NIEUWE LEVENSMISSIE

Als de ouders wordt gevraagd of ze de organen van Remy beschikbaar willen stellen, twijfelen ze geen moment. “Mijn vrouw en ik hebben het er samen weleens over gehad, maar dan ging het vrijwel altijd over ons, nooit over onze kinderen. Toch was er voor ons geen twijfel mogelijk, want wat als Remy na zijn ongeluk zelf een orgaan nodig had gehad?”

“Ik schrok echter wel dat er maar zo weinig succesvolle kinderdonoren zijn, slechts twintig per jaar! Ik zie het nu ook als een nieuwe missie om mensen erop te wijzen hoe belangrijk het donorschap eigenlijk is. Dat is ook de reden dat ik mijn verhaal op Facebook heb gedeeld: ik wil Nederland laten zien wat je als donor kan betekenen.”

“Het verlies van onze zoon is groot. We zijn Remy kwijt en moeten daarmee leren leven. Dat is zwaar, heel zwaar”, vertelt Dirk. Al zijn er soms berichten waar de familie kracht van krijgt. “Het bericht dat de donortransplantatie is geslaagd, deed ons als gezin erg goed.”

ZWARTE WOLK

“Wij krijgen onze zoon nooit meer terug, maar hij heeft wel het leven gered van een zeven jarig jongetje. Door Remy, leeft hij nog. Het is geen troost voor het verliezen van ons kind, maar geeft die donkere zwarte wolk, wel een zilveren rand.”